Over de controle loslaten, overgave en gewoon zijn
Ik neem sinds maart dit jaar deel aan een coachingsprogramma van 365 dagen succesvol. Een bijzonder avontuur, waarbij ik samen met een groep mooie en inspirerende mensen werk aan het creëren van een leven dat bruist van geluk, energie en liefde. Na drie maanden deelname, was ik er inmiddels aan gewend geraakt dat 365 je kan uitdagen om buiten je comfortzone op avontuur te gaan. Door de volgende opdracht moest ik echter even slikken: negen uur alleen doorbrengen in de natuur zonder enige vorm van afleiding. Mijn geliefde snacks mocht ik dus thuis laten. Water en een wcrol waren nog net toegestaan. Het doel van deze nature quest? Ervaren wat er gebeurt als je alleen bent met jezelf en er zonder enige afleiding maar één weg overblijft: die naar binnen.
Van controleren naar vrij laten
Het is bijzonder hoe de natuur als spiegel kan dienen. Ik kreeg hem meteen voor gehouden bij de start van mijn nature quest. Ik had moeite met het verlaten van de gebaande paden om een plek te vinden in de ruigere gedeeltes van het bos. Grappig hoe ik dit ook van mezelf ken in het dagelijks leven. Nadat ik deze drempel had overwonnen en was gaan zitten op mijn kleed, kwam de volgende uitdaging: beestjes. Grote en aaibare beesten vind ik top; de kleinere en kruipende varianten niet zo zeer. Ik werd er op mijn kleed al snel aan herinnerd hoe omvangrijk het insectenrijk is in Nederland. Net zoals in het dagelijkse leven begon ik met het willen controleren van mijn omgeving: "hoe vind ik hier zo snel mogelijk mijn veiligheid en mijn plek?"Al snel besefte ik me dat negen uur bezig blijven met het inspecteren van mijn kleed niet echt vol te houden is. Ik kon ofwel door gaan met proberen mijn omgeving zo vrij mogelijk te houden van kriebelende beesten, of accepteren dat we dezelfde omgeving zouden delen. Ik koos voor het laatste en liet los.
De weg naar binnen En toen kwam de fase van overgave tijdens mijn nature quest; er ontstond meer ruimte om naar binnen te gaan. Vanuit daar kon ik de verbinding met de natuur ook intenser voelen. Ergens midden op de dag lag ik op mijn kleedje naar de wolken, de bladeren en de blauwe lucht te kijken. Ineens kwam zo duidelijk het besef binnen dat de natuur met haar processen er altijd is en altijd door gaat. Dit is een veilige plek om gewoon te mogen zijn. Als het stormt in je hoofd of in je leven is de natuur er altijd voor je. Hier gaat alles gewoon door. Het voelde zo relativerend en groots tegelijk. De rust nodigde me uit tot overgave. Aan niet weten hoe laat het was. Aan niet weten wat er gaande was in de rest van de wereld. Er was alleen maar ik en de natuur.
Ergens tegen het einde van de nature quest, kwam de onrust weer even om de hoek kijken. Ik wilde zo graag weten hoe laat het was dat ik mijn telefoon al in mijn handen had. Voordat ik het scherm aanzette, besloot ik: ik wil dit avontuur volooien wetende dat ik me heb kunnen overgeven aan het nu. Dus legde ik hem weer weg. Niet lang daarna ging mijn wekker om aan te geven dat het avontuur alweer voorbij was.
Ik pakte mijn spullen en keek voordat ik weg ging nog eens achterom naar de plek waar ik negen uur had mogen zijn. Dankbaarheid en trots kon ik meenemen als souvenirs. De natuur had me laten zien dat zij er altijd voor me is en dat loslaten tot vrijheid en vrede leidt. En bovenal: dat het avontuur toch echt buiten de gebaande paden begint.
Meer weten over (het organiseren van) een nature quest? Ik denk graag met je mee, zodat je er een bijzondere en inzichtgevende ervaring van kan maken!